Produkcja mebli współczesnych

Czy naturalne lite drewno jest nadal na topie?

Produkcja mebli współczesnych wygląda odmiennie niż nawet w końcówce lat 90-tych XX wieku. Zmiany w produkcji zaszły głównie wtedy, gdy producenci przekonali się, że meble z litego drewna są zbyt drogie. Większość ludzi współcześnie nie ceni już drogiej szlachetności, natomiast niską cenę nawet przy gorszej jakości mebli uznaje za walor. Duże znaczenie ma tu też głos ekologów. Bezsprzecznie drewno naturalne jest produktem drogim i w przypadku przetworzenia – nieekologicznym. Statystycznie 25% naturalnego drewna trafia do mebli z litego drewna. 

Dlaczego tak jest? Dlatego, że podczas obrabiania drewna, jest z niego więcej trocin, pyłu i innych odpadów, aniżeli produktu rzeczywistego. Kolejne straty drewna następują w trakcie obróbki stricte warsztatowej. Po prostu, chcąc wykonać meble zgodne z projektem, jest mało prawdopodobne, że uda się nie marnotrawić drzewa. Cięcie kształtowników, toczenie podczas strugania, cięcie połączeń oraz końcowe sprzątanie – taka produkcja jest niewydajna, nieekologiczna i kosztowna.

Produkcja mebli współczesnych opiera się na tzw. sklejce?

Warto podkreślić, że produkcja mebli współczesnych odbywa się w sposób ,,taśmowy”. Polega to na tym, że sam stolarz nie produkuje mebli od A do Z. Kto inny zajmuje się produkcją sklejek i płyt oraz komu innemu zleca się projekt, który w końcowym etapie pracownicy stolarni wykonają. Sklejka, zwana też dyktą (niem. Dicte), to surowiec uzyskany podczas skrzyżowania wielu cienkich warstw drewna, tzw. obłogów. Zwykle składa się z nieparzystej ich liczby. Producenci sklejek (płyt MDF) zwykle wytwarzają je z przeróżnych rodzajów drzewa. Są to na przykład: sosna, olcha, brzoza, rzadko buk czy odpady z drzew egzotycznych.

Podczas produkcji sklejek płaty drewna zdejmuje się z kłody rotacyjnie, przy pomocy długiego noża. Jest on zamocowany do tokarki. Tzw. fornir (płat drewna) może mieć sporą szerokość.  Jest to przydatne zwłaszcza wtedy kiedy istnieje konieczność dopasowania rozmiaru dykty do projektu. Współcześni producenci mebli proponują zatem sklejki zamiast litego drewna nie tylko ze względu na niższą cenę gotowego produktu. Chodzi również o ekonomię. Producenci kontynuują obrabianie narzędziami pnia tak długo, aż pozostanie tylko środek przypominający słupek. 

Płyty laminowane. Czy warto je produkować?

Proces produkcji płyty laminowanej jest analogiczny do  wytwarzania sklejki.  W jej przypadku zarówno materiał rdzenia oraz warstwy zewnętrzne są stopniowo odrywane.  Jeśli chodzi o produkcję płyt wiórowych, drewno jest cięte na drobne wióry. W następstwie producenci poddają je procesowi suszenia i prasowania, na koniec zaś kleją owe trociny w płyty za pomocą kleju żywicznego. Jeśli występuje naturalne usłojenie, producenci fornir tną je na płasko z pryzmy. Dokonują w ten sposób przekroju podłużnego, by zachować piękno słojów.

Ponadto producenci płyt wiórowych muszą poddawać je skrawaniu, ponieważ ręczne przycinanie krawędzi prawie zawsze uszkadza wyrób. W związku z tym, gdy wymagany jest panel o określonym rozmiarze pracownicy odpowiednio go przycinają. Wówczas produkt końcowy będzie idealny.  Jest to możliwe tylko w przypadku posiadania precyzyjnej piły z możliwością regulacji. Ponadto wymaga się od urządzenia ostrza z zębami wolframowymi, które są odporne na ścieranie. Te same zasady dotyczą każdej sklejki lub płyty laminowanej połączonej klejem żywicznym.

 Coraz lepsze kleje w branży meblarskiej

Produktem, który bezsprzecznie wpływa na trwałość wykonanych mebli jest klej, który łączy poszczególne elementy. Na rynek producenci wprowadzili nowy typ kleju. W swoim składzie chemicznym zawiera substancje wodoodporne. Jest on też odporny na zimno. Uniknąć można wobec tego komplikacji jakie by zajść mogły w przypadku konieczności ogrzania połączeń podczas montażu mebli. Dodatkowym walorem nowoczesnych klei jest fakt, że można je utwardzić pod wpływem ciepła w przeciągu  kilku minut.